In Memoriam Ruud Ero 1948-2009
Ich bin der Welt abhanden gekommen,
Mit der ich sonst viele Zeit verdorben,
Sie hat so lange nichts von mir vernommen,
Sie mag wohl glauben, ich sei gestorben!
Es ist mir auch gar nichts daran gelegen,
Ob sie mich für gestorben hält,
Ich kann auch gar nichts sagen dagegen,
Denn wirklich bin ich gestorben der Welt.
Ich bin gestorben dem Weltgetümmel,
Und ruh' in einem stillen Gebiet!
Ich leb' allein in meinem Himmel,
In meinem Lieben, in meinem Lied!
"Ich bin der Welt
abhanden gekommen"
Friedrich Rückert (1788-1866)
Gustav Mahler (1860-1911) ,
uit Fünf Rückertlieder, no. 4, 1901-2, gepubliceerd 1905,
Ich bin der Welt abhanden gekommen:
voor stem en piano
Ich bin der Welt abhanden gekommen:
orkest partituur
Fünf Rückertlieder: orkest partituur
Naar aanleiding van zijn bezoek aan MacHouse, Kyiv (Kiev), Ukraine, in
september 2008, zijn onder andere
de volgende foto's gemaakt:
Рууд Эро
(Ruud Ero)
Tekst zoals deze is uitgesproken tijdens de herdenking van Ruud Ero
op 2 september 2009 in de Oostzijderkerk te Zaandam.
Muziek bij binnenkomst: Gran Partita Mozart
Beste mensen, tijdens de laatste weken heeft Ruud de regie over zijn eigen
uitvaart gevoerd. Wat hij in gedachten heeft gehad en tijdens zijn ziekteperiode
heeft bedacht gebeurt ook nu hier vanmiddag.
Zijn tekst wilde hij als een verrassing voor u allemaal laten horen en indien u
mogelijkerwijs een tekst heeft voorbereid en bij u heeft neemt de familie deze
na afloop graag van u in ontvangst.
Mijn naam is Ina Timmerman en ik ben een mede koorlid van Ruud. Hij heeft mij
verzocht zijn tekst voor te lezen:
Lieve mensen,
Het noodlot heeft me getroffen en daardoor hebben jullie ook een moeilijke
periode. Ondanks dit drama zou het goed zijn als deze bijeenkomst enige
lichtheid zou kennen. Omdat ik, althans op het moment dat ik dit schrijf, nog
kan nadenken en formuleren besloot ik om zelf de regie van mijn uitvaart te
nemen. Dat is wellicht arrogant, maar het bevrijdt vooral mijn naaste familie en
vrienden van de gewoonte hier een toespraak te houden.
Ik hoop dat ik volledigheid kan betrachten bij het beschrijven van alle voor mij
waardevolle mensen om me heen…. Meestal wordt er louter lof en waardering over
de overledene uitgestort en dat heb ik de laatste weken al op bijzondere en
ongelofelijke warme wijze ondervonden in de vorm van brieven, bezoekjes,
kaarten, gedichten, e-mails, telefoontjes enz. Ik ben daar zeer door getroffen
en het heeft me erg geholpen om door deze periode door te komen. Ik wil jullie
nu, met veel, muziekfragmenten met grote stappen meenemen door mijn leven. Dat
leven was fantastisch en zeer de moeite waard.
Bij binnenkomst hoorden jullie een gedeelte uit de Gran Partita van Mozart, die
overigens zelfs de 35 niet heeft gehaald.
Ik ben geboren in en warm en liefdevol gezin. Mijn lieve moeder zong heel vaak
kinderliedjes voor ons. Ze was een vrolijke vrouw met vaak hilarische lachbuien,
waarbij het goed was dat het toilet in de buurt was! Heel knus in de jaren
vijftig in de Peperbuurt in Zaandam, bijna naast deze kerk en daarom ook de
keuze voor deze middag, waar mijn vader zijn grossierderij in levensmiddelen
had. Altijd veel bezoek van familie, spannende Sinterklaasfeesten, voetballen in
het pakhuis, vakanties in Wijk aan Zee, waar je elk jaar weer je zomervrienden
ontmoette enz. Het in- en uitlopen van de pakhuizen en het praten met het
personeel daar, heeft me ongemerkt in staat gesteld om, in de bedrijven die ik
tijdens mijn werk bij Buhrs bezocht, gemakkelijk met alle lagen van de
medewerkers te kunnen spreken.
Muziek speelde al direct een belangrijke rol, mijn vader en moeder zongen in het
Toonkunstkoor, wij kregen pianoles en de koffergrammofoon werd regelmatig
opgewonden. Ook bij tantes, neven en nichten was ´t gebruikelijk om naar
pianospel te luisteren. Later kwam er natuurlijk een pick-up en een
bandrecorder. Al direct was het Bach, m.i. de grootste componist aller tijden,
die zeer regelmatig door het huis klonk. Ik vergeet nooit dat ik als 7 of 8
jarige een keer mee mocht naar de repetitie van de Mattheus Passion.
Overweldigend! Op mijn 19e werd ik lid van het Zaans Bachkoor en het eerste
grote werk dat we uitvoerden was de Johannes Passion.
Hoewel niet religieus, (mij zal nu wel gebleken zijn of ik daarin gelijk heb
gehad…) was ik wel onder de indruk van het verhaal over het lijden van Christus.
De Johannes Passion: Hieruit twee stukken: een swingend koor waarin beschreven
wordt hoe de wachters onder het kruis bespreken dat ze de kleding van Jezus niet
gaan verdelen, maar zullen verloten. Daarna het slotkoraal.
Ik ben ook nog naar school geweest. Op enig enthousiasme voor de exacte vakken
heeft men mij niet kunnen betrappen. Wel goed in opstellen schrijven en het
leren van talen. Met enige moeite, maar ook veel plezier, toch nog de middelbare
school weten te halen. Daarna werken in het bedrijf van mijn vader. Eerst lege
flessen sorteren, bestellingen bij elkaar zoeken en bijrijder op de vrachtwagen
voor de bezorging aan de kruideniers. Daarna nog een aantal jaren
vertegenwoordiger. Veel geleerd in de contacten met die kruideniers en
melkboeren. Vaak langdurige bezoeken omdat de winkelbel steeds ging. Er werd in
die tijd contant afgerekend zodat ik ´s avonds me met veel geld naar huis
spoedde.
Na nog bij twee bedrijven gewerkt te hebben kwam ik dan in 1978 bij Buhrs
terecht, eerst als binnendienst-assistent van Chris, maar al snel klanten
bezoeken in binnen- en buitenland. Dat ben ik vervolgens 30 jaar blijven doen,
dus ik ben niet echt een carrière-tijger geweest. Niet gehinderd door technische
passie blufte ik mij wel eens door ingewikkelde gesprekken heen, waarmee ik
menigmaal mijn collega´s op de zaak
voor onvermoede uitdagingen stelde. In die periode heb ik heel veel vaak
interessante mensen ontmoet in verschillende landen. Nationaliteiten en reizen
werden voor mij een natuurlijke omgeving.
Luistert u naar Jacques Brel met Orly.
Na het 100-jarig bestaan begon het vorig jaar slecht te gaan door de crisis.
Moeilijke tijden zullen er zeker nog komen en ik stel voor om die gevallen de
clowns maar te roepen.
Send in the clowns.
In 1973 ben ik getrouwd en hadden we de gelegenheid in Molen De Os aan de Zaanse
Schans te gaan wonen: hoewel het huwelijk na ruim 30 jaar in een scheiding
uitliep, heb ik er vooral positieve herinneringen aan. Vooral omdat we de twee
leukste kinderen kregen van de hele wereld. Natuurlijk vindt u dat ook van de
uwe, maar laten we aannemen dat ik nu gelijk heb.
Overigens zijn ze zo, vooral door de zorgen en aandacht van hun moeder, ik was
altijd maar onderweg. Inmiddels heeft ook mijn kleinzoon Lars, voor mij het
wonder, sinds april mijn leven verrijkt. Het spijt me enorm dat ik verder niet
aanwezig zal zijn bij hun verdere ontwikkeling maar ik heb alle vertrouwen dat
dat goed komt, ook met steun van schoonzoon Bob.
Er zal vooral herinnering zijn. Uitstekend weergegeven in een lied van Bram
Vermeulen: Testament.
Gezongen, meestal in koorverband, heb ik mijn hele leven gedaan. Dat gaf enorm
voldoening. De laatste vele jaren bij Vocaal Ensemble Intermezzo, o.l.v. Frank
Hilberink. We hebben een zeer groot gedeelte van de koorliteratuur gezongen. Ik
probeerde na thuiskomst van een zakenreis toch nog even op de repetitie te
komen. Het is moeilijk om een passend stuk te kiezen en voor de gelegenheid. Na
lange tijd heb ik gekozen voor twee stukken van Nederlandse bodem:
Voi Bramate van Cornelis Schyut die leefde rond 1600 en Wanderers Nachtlied van
de 20e eeuwer Alexander Voormolen.
‘Jongens waren we- maar rare jongens. Al zeg ik ’t zelf. We zijn nu veel wijzer,
stakkerig wijs zijn we’ schreef Nescio. Dat gold ook voor mijn vrienden. Mijn
hele leven heb ik een aantal vrienden gehad, met wie ik na tientallen jaren weer
contact heb. Soms duurde het wel een jaar of 15 dat we elkaar niet spraken maar
vooral de laatste jaren is het contact weer optimaal.
Ook nu weer de laatste tijd kwamen ze weer langs. Het heeft iets heel
ontroerends om die wat bonkige lichamen, half huilend, in elkaars armen te
voelen. De muziek die het meest bij ons hoort is Jazz. U hoort Blue in Green’
door het fameuze Miles Davis sextet uit 1959.
Hier houden Ruuds woorden op!
Wel heeft hij de muziek uitgekozen die vooral bij zijn geliefde bestuurswerk van
stichting Recital hoort.
U hoort twee liederen: An die Musik en: Auf dem Wasser zu singen, beide zijn
liederen van Schubert gezongen door de baritons: Souzay en Quasthoff.
Marion, Ruuds echtgenote heeft samen met Marjolein en Matthijs, zijn kinderen,
gekozen voor het muziekwerk: De weg van Guus Meeuwis.
Tijdens het laatste stuk muziek dat Ruud voor ons gekozen heeft kunt u langs hem
gaan om afscheid te nemen. Daarna wordt u uitgenodigd in de Kleine Waarheid,
naast de kerk.
De familie zal als laatste de kerk verlaten.
Ook stelt de familie het op prijs om de bijeenkomst in de Kleine Waarheid
informeel te laten verlopen.
Zij verzoeken ons om hen pas te condoleren bij uw vertrek.
U hoort zo meteen tijdens het defilé:
Van Miles Davis : All Blues
Mag ik u verzoeken om zo te beginnen met het defilé voor het afscheid: u krijgt
daarvoor een teken van de uitvaartverzorging.
(Programma overzicht bij de uitvaart van Ruud Ero
Cd’s worden meegenomen door Ina Timmerman en familie.
Bij binnenkomst van genodigden:
1 Gran Partita van Mozart:
het Largo (1) – duur : 7.26 ( eventueel nog een keer herhalen?)
Daarna tijdens het uitspreken van de tekst:
2 Johannes Passion, van CD 2:
Lasset uns denn nicht zerteilen (14) duur: 1.19
en het slotkoraal
2 a Ach Herr…(28) duur: 1.48.
3 Jacques Brel ,
Orly , CD 1 ( 08) duur: 4.18
4 Barbara Streisand,
Send in the Clowns ( ) duur:
5 -Bram Vermeulen,
Testament ( ) duur:
koorwerk: twee stukken
6 Miles Davis Sextet,
Bleu in Green ( ) duur: 5.37
7 An die Musik / Gérard Souzay ( 22) duur: 2.39.
8 Auf dem Wasser zu singen / Thomas Qausthoff ( 11) duur: 3.12
9 Guus Meeuwis
De weg ( ) het is enige muziek op de CD kopie
10 bij het afscheid langs Ruud:
Miles Davis , All Blues )
Ruud Ero, in memoriam
31-8-2009
Het was op 10 juli j.l, tijdens een bruisende bijeenkomst ergens aan de Zaan dat
Ruud zich tijdens een voorstelronde voor nieuwe leden met zijn fijne gevoel voor
humor voorstelde als: Ik ben Ruud Ero, al heel lang lid van D66 en1x in de vier
jaar actief, als lid van de kandidaatstellingscommissie. En dat doe ik al jaren,
telkens met veel plezier.
Ruud hield van de streek met haar molens, het water, de veenweidegebieden, maar
bovenal van haar inwoners. Altijd met een warme interesse, hoe is het in de
politiek, doe je rustig aan, pas maar een beetje op jezelf.
Volkomen onverwacht bereikte een paar weken later ons het bericht dat hij zijn
taak als lid van de kandidaatstellingscommissie niet meer kon vervullen omdat
een terminale kanker zich van hem meester had gemaakt.
Op 17 augustus heb ik hem voor het laatst, in zijn tuin onder een stralende zon
gelukkig nog even kunnen spreken. Lichamelijk zwak maar geestelijk sterker dan
ooit te voren.
Met een stralende glimlach, een ferme armzwaai, een het gaat jullie goed en doe
iedereen vooral de hartelijke groeten namen we afscheid.
Ruud was geen man van veel woorden, als we hem nodig hadden konden we op hem
rekenen. Een echt mensenmens met een warm kloppend hart voor de democratie is
helaas veel te vroeg van ons heen gegaan.
We zijn verdrietig maar voelen ons bevoorrecht en dankbaar dat we Ruud in ons
midden mochten hebben.
Moge hij rusten in vrede!
Jan de Vries
Voorzitter
D66 afdeling, Zaanstad
bron: d66zaanstad.nl
Songtekst: Guus Meeuwis -
"De weg"
Kan nauwelijks wat zien, door de waas voor m’n ogen
Lijkt alles gelogen, al ‘t mooie lijkt dood
'k heb zelfs de kracht niet, om op te geven
Al wil ik ‘t niet, het leven gaat door
We leefden ons leven om samen te sterven
De bergen beklommen, en de dalen gedeeld
In t diepst van de nacht, zelfs de zon laten schijnen
Niets wat niet kon, en niets was teveel
We wilden geloven in t eeuwige leven
ons samen verscholen, en wanhopig getroost
We hebben de waarheid, zo diep als ‘t kon begraven
Ik was met ‘n engel, zolang het mocht
Waar jij verscheen, scheen de zon met je mee
Geen tijd voor verdriet, maar elke dag omarmd
En altijd vrolijk, hoe jij dat voor elkaar kreeg
Met oneindig veel moed, t leven is niet fair
De dans gedanst op ‘n zilveren tapijt
Met jou dicht bij mij, de verloren tijd beweend
Doelloos verzonken, en dronken
en niets dat niet mocht, met 2 door de tijd
de tijd heen, midzomernacht droom
Waar jij verscheen, scheen de zon met je mee
Geen tijd voor verdriet, maar elke dag omarmd
En altijd vrolijk, hoe jij dat voor elkaar kreeg
Met oneindig veel moed, 't leven is niet fair
Jouw stralende lach en je mooie gedichten
Jouw tedere woorden, je onverwoestbaar krachtige wil
Je hebt je noodlot steeds het hoofd gebogen
Tot het eind geloofd in...jouw idee van geluk
jouw idee van geluk, ik ga niet weg
ik heb nog wat tijd gekregen
‘t zal altijd maar doorgaan tot aan het eind
ik heb je voor altijd m’n hart gegeven
ik draag je bij me, tot het licht straks dooft
ik draag je bij me, tot het licht straks dooft ...